Lęk separacyjny

Około ósmego miesiąca życia niemowlęta uczą się rozpoznawać twarze bliskich, którzy się nimi opiekują. W rezultacie, boją się ludzi, których nie znają,

Poza strachem przed obcymi, dzieci w tym wieku często odczuwają niepokój, gdy zostają odseparowane od osób, które znają, zwłaszcza od matki. To właśnie z nią łączy je wyjątkowa więź emocjonalna i z nią komunikuje się poprzez przytulanie i karmienie.

W takich przypadkach, niemowlęta doświadczające lęku separacyjnego boją się, że nigdy więcej nie zobaczą swojej mamy i że zostały porzucone – nawet, jeśli po prostu poszła do pokoju obok.

Od tego momentu trudno jest zostawić maluchy z kimś innym na kilka godzin, zwłaszcza matkom. Jest to jednak konieczne, aby pomóc dzieciom w tym wieku przezwyciężyć lęk przed oddzieleniem od mamy, a także pomóc im stać się bardziej przystosowanymi i przyzwyczajonymi do spędzania czasu z innymi osobami.

Lęk separacyjny – co robić?

Najlepszym sposobem, aby pomóc dzieciom w spokojnym radzeniu sobie z separacją, jest stworzenie właściwej równowagi między poczuciem autonomii a zdolnością do radzenia sobie z sytuacją: jeśli dziecko jest bardzo przygnębione i wydaje się odczuwać trwałą rozpacz, może nie być jeszcze gotowe, żeby znieść rozłąkę z matką.

W przypadku, gdy dziecko udaje się uspokoić przez innego dorosłego opiekuna w momencie rozłąki i maluch przestaje płakać, oznacza to, że zrozumiał, iż po początkowym poczuciu straty może się podnieść i ponownie zacząć odkrywać świat, nawet bez mamy.